De tiende pagina van Theseus' reisverslag

17 september, 500 voor chr.
Vandaag liet Minos ons het labyrint in nadat hij de kinderen eerst even zwaar had gedemoraliseerd. Heel Kreta was verzameld om ons uit te lachen, maar dat gaf mij juist moed. Ik zei tegen de kinderen dat ze bij de ingang van het labyrint moesten blijven. Ikzelf ging naar binnen.
Eenmaal binnen hoorde ik in een hoek een raar geluid. Het klonk als gekreun van mensen. Ik dacht dat de minotaurus de kinderen gevonden had en hen een voor en op aan het eten was(en ik had de kinderen nog zo op het hart gedrukt bij de poort te blijven wachten),totdat ik wel de minotaurus zag, maar hij sliep. Ik sloop, zonder wapens, naar hem toe. Maar toen werd hij wakker. Voor ik wist wat ik deed, pakte ik zijn hoofd, stompte ik met mijn vuisten en alle kracht in mijn lichaam in zijn gezicht. Zo viel de minotaurus in een slap hoopje neer. Het ging eerlijk gezegd makkelijk da verwacht.
Ik volgde de draad van Ariadne en liep naar de uitgang, waar de 14 kinderen stonden. Vol enthousiast gejuich werd ik begroet, en ook door Ariadne. Toen werd het wel duidelijk, dat als we niet Minos achter ons aan wilden hebben, we onmiddelijk moesten gaan. Ariadne wilde mee, dus ik heb haar mee laten gaan. ik ben daar best wel blij om! Ons schip vertrok vanaf Kreta, naar Athene.