Theseus op reis

5 juni, 500 voor chr.
Dit is waar mijn reis begon. Ik kreeg gisteren van mij moeder,Aithra, te horen dat ik een rots moest optillen, waaronder een geschenk lag. Ik tilde de rots op en zag een paar sandalen en een zwaard. Mijn moeder vertelde dat dit de geschenken van mijn vader waren. Zelf gaf zij mij nog iets; dit reisdagboek. ze zei dat ze wilde dat ik mijn verhalen zou opschrijven, omdat ik haar niet vaak meer zou gaan zien. Misschien wel nooit.

6 juni, 500 voor chr.
Nadat moeder mij hielp met het pakken van de spullen vroeg zij mij of ik alsjeblieft via zee wilde reizen. Ik wil zelf echter via land reizen, om het land te bevrijden van rovers! Ook was ik van plan om langs Marathon te gaan, om een offer te brengen aan Zeus. Ondanks dat mijn moeder bleef smeken om de veilige weg te nemen ging ik via het land.

12 juni, 500 voor chr.
Deze week was een zware week, ik heb talloze misdadigers omgebracht. maar dat is nog niets bij dit...
Ik weet het zeker, het klinkt stom, maar ik ben voorbestemd voor iets. Ze zeggen dat goden niet van egoïsten houden, maar ik ben voorbestemd. Ik was in Marathon bij de tempel van Zeus, om te offeren, toen er zes valken aan de hemel verschenen! Zeus zond mij een teken. Maar wat?

19 juni, 500 voor chr.
Ik ben aangekomen in Athene. 's Morgens zag ik de stad aan de horizon liggen terwijl de zon opkwam en ik was zeer onder de indruk. Wat is de stad van vader groot en wat ligt hij er bij het opkomen van de zon er mooi bij! Later toen ik de stad ging bekijken, kwam ik op de acropolis. Vooral het massief gouden standbeeld van Pallas Athene maakte indruk.

20 juni, 500 voor chr.
Deze nacht slaap ik in vaders paleis, in plaats van een herberg. En ik werd bijna vergiftigd! Hoe?! Ik zal het je vertellen.
Ik werd, zoals de gewoonte is in Athene, uitgenodigd in vaders paleis. Vader zat in een gouden mantel en naast hem zat Medea, een tovenares. En zoals ik later hoorde, had zij gelijk door dat ik de zoon van Aigeus was dankzij haar magische krachten. Ze wilde haar zoon echter als erfgenaam op de troon. dus ze wilde mij vergiftigen met gif en maakte vader wijs dat ik hem als vreemdeling zou willen doden.
Ik zat aan tafel en kreeg de eer om het vlees aan te snijden. Dus ik pakte het zwaard dat ik thuis had gevonden onder de rots, en wilde net een slok wijn nemen, toen plotseling Aigeus het wijnglas uit mijn hand sloeg. De waar het gif in zat wijn was zo giftig dat het een gat in de tafel brandde. Vader was zo blij dat hij mij een slaapplaats in zijn paleis aanbod, en zo slaap ik nu in het paleis. Ik mag Zeus danken dat ik nog leef.

10 september, 500 voor chr.
Ik ga Athene verlaten, en nee, ik ga niet terug naar Troizen. Vader vertelde mij dat eens in de 9 jaar, 14 kinderen aan de minotaurus geofferd moeten worden. 'Hoe komt dat zo, en wie is de minotaurus?' vroeg ik. Waarop vader antwoordde; 'De minotaurus is een verschrikkelijk monster, een mengsel tussen een stier en een mens. De minotaurus in de zoon van de ex-vrouw van Minos en een stier.' toen huiverde vader 'Het begon allemaal enkele jaren geleden toen de zoon van Minos van Kreta naar Athene kwam. We organiseerden op dat moment spelen, die hij won. Maar enkele Atheners pikten dit niet en vielen de zoon van Minos aan' vertelde hij. 'Minos dacht dat ik het gedaan had en viel daarom Athene aan. Na enkele maanden moesten we ons overgeven en sindsdien zijn we verplicht door Kreta om om de 9 jaar 7 jongens en 7 meisjes te offeren aan de minotaurus. Alleen als iemand de minotaurus doodt, dan zijn we niet meer verplicht om 14 kinderen te sturen.' Hij zweeg.
Het was een tijdje stil tussen ons. Tot ik zei; 'Vader, ik zal gaan.'

11 september, 500 voor chr.
Ik zal gaan. Vader vroeg mij, om als ik terugkwam, de zeilen wit te kleuren. Wanneer ik gestorven was, de zwarte zeilen aan ons schip op hangen. Vader zwaaide ons uit, zegende ons namens Zeus en liet ons uitvaren met zwarte zeilen.
Ik zit nu op een schip, alleen kan ik haast niet schrijven. Het schommelt verschrikkelijk. De kinderen hebben angst, en ik moet constant overgeven. Zou dat stress of zeeziekte zijn? Stel ik was er nooit achter gekomen dat Aigeus mijn vader is dan had ik op dit moment er aan getwijfeld of mijn moeder wel eerlijk was geweest toen ze zei dat ik een zoon van Neptunus was. Ik bedoel: de zoon van de god van de zee moet toch wel zeebenen hebben? Stel ik was een zoon van Neptunus dam zijn het gewoon de zenuwen.

15 september, 500 voor chr.
Kreta, we zijn er! ’s Morgens zagen we het eiland opdoemen aan de horizon. Het was prachtig, en afschuwelijk. Hier zullen we sterven. De paleizen van Knossos doemden groot op. En we zagen het labyrint, waar de Kretenzers de minotaurus hadden opgesloten. Jammer dat de architect, Daedelus, moet dienen voor zo'n slechte koning.

16 september, 500 voor chr.
Gisteren, ik herinner me het als de dag van gisteren. Beetje flauw, maar gisteren was mijn redding. Nadat we geland waren op Kreta en ik me had voorgesteld aan Minos, kwam er een meisje naar mij toe. Ariadne was haar naam. Zij zei; 'Athener, laat mij je helpen. ik ben prinses Ariadne van Kreta, de dochter van Minos. Ik zal je helpen als ik met jou mag trouwen, want ik weet je naam: Theseus!' Ik stemde in en zweerde op de god Dionysius, dat ik haar wilde trouwen. En daarbij kwam ook, ze zag er niet zo verkeerd uit...
Afijn, ik stemde in, en toen beviel zij mij om een draad bij de ingang van het labyrint te leggen. Ik legde daar een draad neer. En ik keerde, nadenkend over Ariadne, terug naar het schip. Morgen is het zover!

17 september, 500 voor chr.
Vandaag liet Minos ons het labyrint in nadat hij de kinderen eerst even zwaar had gedemoraliseerd. Heel Kreta was verzameld om ons uit te lachen, maar dat gaf mij juist moed. Ik zei tegen de kinderen dat ze bij de ingang van het labyrint moesten blijven. Ikzelf ging naar binnen.
Eenmaal binnen hoorde ik in een hoek een raar geluid. Het klonk als gekreun van mensen. Ik dacht dat de minotaurus de kinderen gevonden had en hen een voor en op aan het eten was(en ik had de kinderen nog zo op het hart gedrukt bij de poort te blijven wachten),totdat ik wel de minotaurus zag, maar hij sliep. Ik sloop, zonder wapens, naar hem toe. Maar toen werd hij wakker. Voor ik wist wat ik deed, pakte ik zijn hoofd, stompte ik met mijn vuisten en alle kracht in mijn lichaam in zijn gezicht. Zo viel de minotaurus in een slap hoopje neer. Het ging eerlijk gezegd makkelijk da verwacht.
Ik volgde de draad van Ariadne en liep naar de uitgang, waar de 14 kinderen stonden. Vol enthousiast gejuich werd ik begroet, en ook door Ariadne. Toen werd het wel duidelijk, dat als we niet Minos achter ons aan wilden hebben, we onmiddelijk moesten gaan. Ariadne wilde mee, dus ik heb haar mee laten gaan. ik ben daar best wel blij om! Ons schip vertrok vanaf Kreta, naar Athene.

19 september, 500 voor chr.
Na een hele dag zeilen wilden we onze voorraad met eten weer bijvullen. Door ongunstig wind waren we naar het westen afgewaaid. Het dichtstbijzijnde eiland heette Naxos. Het eiland was gewijd aan Dionysos. Dus we hebben aangelegd bij het strand. Terwijl ik hier zit te schrijven, is er een gezellig kampvuurtje en is iedereen vrolijk!

20 september, 500 voor chr.
Vandaag wekte Hypnos mij op uit slaap. Ariadne lag naast mij, dacht ik. Tot ik zag dat het Faidra was, de jongere zus van Ariadne. 'Ariadne', schreeuwde ik. En toen kwam er opeens een onbekende man. Hij had een zwarte lange baard en een staf. 'Dionysos', bracht ik uit.
Toen vertelde hij dat Ariadne zijn bruid zou zijn, en als ik het goed met hem wilde maken voor het stelen van zijn bruid, dat ik dan naar het eiland Delos moest varen om offers aan hem te brengen. Dus wij vertrokken, zonder afscheid te kunnen nemen van Ariadne. Ik voel met toch wel bestolen. Notabene door de god waarbij ik verschillende eden heb afgelegd voor Ariadne!

23 september, 500 voor chr.
Ik mis Ariadne, ik mis haar vreselijk. We zijn op Delos, ik en de kinderen. ook de kinderen vinden het erg van Ariadne. Ik heb de offers gebracht aan Dionysos, een schaap en een rund. Ik hou meer van haar dan ik dacht. Ik mis haar.

26 september, 500 voor chr.
Mijn reis is geëindigt. Ik ben terug in Athene. Maar het verlies van Ariadne is niet het enige verschrikkelijke dat heeft plaatsgevonden. Vader is dood. Ze hebben hem, of wat er nog over was van zijn lijk, gevonden in de zee die voortaan de Aigeïsche Zee zal worden genoemd. Niemand weet waarom hij daar dood is gevonden. Is hij vermoord, heeft hij zelfmoord gepleegd of is hij door een ongeluk ten van van de klif boven de zee gekomen? Mijn verdriet is groot. Nu moet ik Ariadne en vader missen. Voorlopig ben ik alleen koning van Athene. Ik zal dit verhaal naar mijn moeder sturen. Misschien kan zij me troosten.